çamurdaki deli

Oturdum yatağıma.gene çok canım sıkılmaktaydı.perdelerimi çekip ışığı kapattım.yatmadan önce bir doz pesimistliğin kimseye zararı olmaz, en fazla kendime...tam önümdeki kırmızı eve bakıyorum.rutubetli, eski, içinde yaşlı insanların yaşadığı tipik bi tek katlı ev işte.yanında da bembeyaz iki katlı var.aynı bakımsızlık onda da var ama onu kırmızı evden ayıran başka bir şey var henüz bulamadığım.aaa evet bi aile yaşıyor burda ondan. amaçsızca yanan sarı sokak lambasına bakıyorum.asıl ışığı veren incecik bir tel var içinde, geçen gün öğrendim tungstenmiş.onu görmeye çalışıyorum.hiç tungsten görmedim ki normalde.zaten öyle her gün görülecek bişey de değil. bunları düşünürken çok dikkatli bakmışım sanırım, lamba patladı!psikolojik bi gücüm olabilir mi?olsa bir dakika durmam burda, neyse.bi masal filan yazayım ben mutlu sonla biten şeyler belki iyi gelir.şöylee başlasın: "insanın kendi kendini yarattığı minik bir evrende bir gezegen varmış.hiçbir canlı yaşamazmış insan dışında,ne faydalı ne zararlı...buradaki insanların ne efendileri ne de tanrıları varmış;fakat kötü bir şey yaptıklarında onları cezalandıran 'bir şey' varmış.kise bunun ne yada kim olduğunu bilmezmiş.zaten sadce bir tane cezası varmış:sonsuz hayat..." fena başlamamışım aslında ama gerisini getiremedim.devam ederim ama gene sıkıldım ben.kalktım gezindim evde.buzdolabını açıp seyrettim ama 2 dakika sonra ötmeye başladı.kapattım mecburen.bişeyler yiyeyim dedim ama midem bulandı birden, camı açıp havayı kokladım:ıslak toprak kokusu... çıkıp çamurda debelenesim geldi; ama gecenin bi vakti nası çıkacağım ki?aslında atlarım 1. kattan.atladım hemen.ama dengesiz düştüm ayaklarımındaki kemikler unufak oldu sanki alev alev yandı.çaktırmamaya çalışıp kapşonumu geçirdim, erkek gibi yürümeye çalıştım(merak ederdim hep nası yapıyorlar diye)sokaklarda benden başka bir de köpekler vardı.atladım çamura sıkılana kadar oynadım, yumrukladım, dipteki sert çamurdan şekiller yaptım, arabalara attım.birden bi arabanın alarmı çalmaya başladı çamur atınca.4-5 evin ışıkları yandı pencerelerden uyku sersemi birkaç atletli amca çıktı.bir kaçı aşağıya bile indi.ama çamurun içinde iyi kamufle oldum kimse beni farketmedi yada delidir diye kise bulaşmadı, o kadarını bilemiyorum.